Opieka zdrowotna oparta na wartości (ang. Value Based Healthcare, VBHC), poszerza aktualnie stosowane podejście w medycynie opartej na dowodach naukowych (ang. Evidence Based Medicine, EBM) o uwzględnienie w analizie kosztów rzeczywistych korzyści dostarczanej pacjentom.

Idea rozumienia wartości w opiece zdrowotnej jako połączenia wyników z kosztami została spopularyzowana w 2006 roku przez Michaela Portera i Elizabeth Teisberg w książce „Redefining Health Care”. Wartość zaproponowana przez autorów ma wymiar ekonomiczny i definiowana jest jako iloraz uzyskanych (istotnych z perspektywy pacjenta) wyników zdrowotnych do kosztów uzyskania takiego wyniku. Przez wyniki zdrowotne rozumie się efekty które mają rzeczywiste znaczenie dla pacjenta, z kolei analizowane koszty odnoszą się do całkowitych wydatków w danym cyklu świadczonej opieki.

Założeniem VBHC, w przeciwieństwie do tradycyjnego modelu opieki zdrowotnej, jest wynagradzanie świadczeniodawcy (szpitali i lekarzy) za uzyskanie u pacjenta określonego efektu zdrowotnego, czyli nagradzanie działań zmierzających do wyleczenia pacjentów, a nie samego leczenia.

W 2013 Michael Porter i Thomas Lee zaproponowali program strategiczny wdrożenia systemu VBHC, który składa się z 6 komponentów – są one niezależne, a jednocześnie wzajemnie się wspierają. Wszystkie komponenty strategii powinny być wdrażane jednocześnie, co jest gwarantem uzyskania łatwiejszego i szybszego rozwoju VBHC.